Już za nami barwy lata

Panie: już pora. Wielkie było lato,
Cieniom zegarów pozwól – niech się dłużą
i po obszarach pozwól hulać burzom.

Owocom każ dopełnić się, a jeśli
potrzeba, daj im ze dwa dni gorętsze.
Do dojrzałości nakłoń je i ześlij
słodycz ostatnią w ciężkie wina wnętrze.

Kto teraz domu nie ma, już go nie zdobędzie.
Kto jest samotny, ten zostanie sam.
Czuwać i czytać, listy pisać będzie
długie i po alejach – tam i sam –
błąkać się w liści niespokojnym pędzie.

/Rilke „Dzień jesieni", tłum. A. Sandauer/

Noc to przyjazna dusza

Och lubi czasem rzucać Blady strach – kiedy wiatr
Pohukuje – lecz gdy skonasz
Chętnie ci ona
Da łyka ze szklanki księżyca.


/Greg Bear/

Ja w ogóle kochałem zmrok, to była jedyna chwila, kiedy miałem wrażenie, że może się stać coś wielkiego, że po zmierzchu, o zmroku wszystkie rzeczy są piękniejsze, wszystkie ulice, wszystkie place, że wszyscy ludzie wieczorem, gdy tak idą, są piękni niczym bratki, miałem nawet wrażenie, że ja również jestem pięknym młodym mężczyzną, o zmroku.

/Bohumił Hrabal/

Trzeba na coś czekać, trzeba za czymś tęsknić. Tęsknota jest solą naszego życia /Robert Makłowicz/

 

I czekam na wiosnę. Czekam na tak wiele, tak wiele. Ale jeśli człowiek nie miałby na co czekać, toby dopiero była nuda.

/Tove Jansson/