Tu i tam krążyły przeciągi, kreśląc obraz spoczynku i monotonii /Soupault/

(przerywając ogólne milczenie) 

Jak to jest, proszę państwa, że nic się nie dzieje, a wszystko się zdarza.

(…) [Co pan ma na myśli (…) ]

Życie. Ot, siedzimy sobie, siedzimy, herbatkę pijemy, a włosy nam rosną. Czy to coś sensacyjnego? Nie. Nawet nie zauważamy… A jednak wyrosną, przerosną i ani się spostrzeżemy jak trzeba będzie pójść do fryzjera.

/Mrożek/




Czekam,

aż kiedyś powróci
wszystko,
czego nie przeżyłem.
Nie było przecież 
nic piękniejszego.

/Václav Burian, tłum. L. Engelking/