Tak mnie zabijasz, westalko życia praktycznego /Stachura/

(...) wchodziła do swojego pokoju na górze, zdało jej się, że jest zmęczona jak inni. Potem jednak nagle poczuła okno i, jeśli dobrze rozumiem, mogła wobec nocy stać godzinami i myśleć: to mnie obchodzi.

– Jak więzień stałam tak – mówiła – a gwiazdy to była moja wolność.

/Rilke/

Z szalem na szyi leżę

Pstrokatym

Jak moje życie

I moje życie nie ogrzewa mnie bardziej niż ten szal

/B. Cendrars/